📒 Het was de zomer van de ontspoorde vrouw
en ik vond 'm geweldig. Daarnaast een taalprijs voor Caroline van der Plas, 'nieuwe stemmen', Osdorp Posse, een hele goede korte film, 'de waarheid van onze realiteit' en een boek over Amsterdam.
Mijn naam is Frida Boeke en ik ben schrijver, columnist en podcastmaker. In De Taal van Boeke vind je boekentips, andere tips, korte columns, taalobservaties en 1:2’tjes met boeiende mensen over de taal die hun vakgebied kleurt (kunst, mode, tech, eten, film, klimaat etc).
Deze zomer las ik opvallend veel boeken over vrouwen met obsessieve neigingen, vrouwen die ontsporen door een extreme hang naar succes, trauma, jaloezie, de wil (en angst) om volledig gekend te worden en overkoepelend natuurlijk door het good ol’ patriarchaat.
“There is so much power in the way we obsess. If we could only harness it. If we could only redirect it.” Lisa Taddeo - Animal
I’m a Fan - Sheena Patel
Ik vond dit za-lig om te lezen. Het gaat over een vrouw die een ziekelijke obsessie ontwikkelt voor de andere affaire van de man waarmee ze wil zijn (consequent aangeduid als ‘the man I want to be with’). Het boek en het leven van het hoofdpersonage beperken zich tot de obsessie, vrij beklemmend, vrij manisch en gefragmenteerd, maar onderweg doet ze rake observaties over klasse, kleur, maatschappelijk succes, liefde en obsessie.
“He is constantly failing in comparison to this person I know he could be. If he could only stop being exactly who he is, we could be happy.”
Animal - Lisa Taddeo
Animal gaat over een getroubleerde jonge vrouw met een duister verleden die vanuit New York naar LA verhuist. Joan is nogal vreemd en je snapt eerst niet helemaal waarom ze zo obsessief bezig is met een vrouw van de yogales, maar gaandeweg vallen de puzzelstukjes steeds meer op hun plek. Ik vond het weird en fantastisch. Een goed geschreven boek over obsessief jagen en opgejaagd worden en over het dealen met heftig trauma. De non-fictie hit Three Women van Taddeo heb ik er meteen achteraan gelezen, ook een tip.
”He looked a little wounded and I realized that true power came from not caring about anyone. that was the last time I would sleep with a man. I. was through with the gender.”
“Every single thing I did was to make that young man want to fuck me. Who are these people who have platonic conversations? They are adults.”
Op Goodreads kwam ik nog deze treffende quote tegen over Animal
Yellowface - R.F. Kuang
Over hoofdpersoon June Hayward die een boekmanuscript jat van haar gestorven frenemy (friend annex enemy). Ze wordt eindelijk succesvol, maar dat moet ze bekopen met een hoop stress, angst en payback. Dit boek gaat over de schrijverswereld in de VS, wie een verhaal mag vertellen en culturele toe-eigening. Ik heb van het plot gesmuld, maar het boek is vrij functioneel geschreven. Weinig taal waar ik warm voor liep.
All Fours - Miranda July
In mijn tijdlijn een van de hits van de zomer. Ik las het in een weekend uit en genoot heel erg van de oneliners van het hoofdpersonage. Het gaat over een kunstenares in een midlifecrisis die man en kind tijdelijk achterlaat voor een cross country roadtrip. Ze komt niet verder dan een buitenwijk van LA, waar ze een motelkamer tot luxueuze suite ombouwt en een obsessieve verliefdheid voor een vrij willekeurige man ontwikkelt. Vooral heel veel geestig geschreven observaties over seksuele bevrijding, vrouwzijn, je gekend voelen, ouder worden, monogamie, vriendschap en plasseks. Bij mijn boekenclub vorige week vonden sommigen de observaties gedateerd en daarmee nogal ‘sex and the city’. Ik vond dat druk zijn met jezelf en (seksuele) bevrijding vanuit sterk geprivilegieerde positie goed werken voor de lachspieren, vinexfeminisme.
”How infuriating to be the wife and not other women who could enjoy how terrific he was. how painful for both of us, especially given that we were modern, creative types used to living in our dreams of the future.”
Tot hier over de geweldige en geschifte vrouwen waar ik mijn zomer mee doorbracht. Ik las de boeken in het Engels, maar ze zijn allemaal ook in het Nederlands beschikbaar. Nog een laatste dingetje:
"Obsession is an attractive thing. People who are really, really interested and good at one thing and smart are attractive, if they're men.” Meryl Streep
Steeds vaker gezien: een roman van
een debuterende schrijvereen nieuwe stem —> Stop hiermee PR afdelingen van uitgeverijen.Elk bordje in een museum ooit: “In dit werk wordt de relatie tussen mens en X bevraagd” (X= natuur / technologie / kapitalisme / vul maar in ). Ook het danstheater kan er wat van. Hieronder een screenshot van een paar appjes die ik van een vriend kreeg. Ik snap dat het moeilijk is om woorden te geven aan iets dat je gewoonweg moet zien, maar bij NDT maken ze het wel heel bont.
Deze week was Caroline van der Plas bij Bar Laat te gast. Ze won de 'Klare Taalprijs’ uitgereikt door de NJR, de nationale jeugdraad. Die rijkt de prijs jaarlijks uit om helder taalgebruik onder politici te stimuleren en belonen. Om de taal van Van der Plas te begrijpen hoef je geen doctorandus te zijn en dat is an sich goed om de jeugd te betrekken, maar klare taal is niet altijd eerlijke taal en daar wringt voor mij de schoen.
“is dit eervol? vraagt Sophie “Ja je betrekt jongeren echt bij de politiek, dat je zegt hoe het is.” antwoordt van der Plas. Later volgen een paar fragmenten waarin van der Plas vooral uitblinkt in zeggen wat het niet is: met haar vuist op tafel slaan in Brussel, dat ze weg zou gaan bij gedwongen krimp. Sophie is licht kritisch (‘is klare taal altijd ware taal?’), maar het lijkt alsof ze haar hand bij van der Plas niet wil overspelen, dan zal ze niet meer aanschuiven.
Van der Plas zelf wil vooral benadrukken dat ze met de BBB écht haar verantwoordelijkheid neemt. ‘Ze kunnen alles van me zeggen, maar we nemen wel verantwoordelijkheid. wij hebben wel het ministerie van landbouw genomen’.
Applaus voor de one issue partij die eenmaal in de coalitie de ministerpost van de one issue op zich neemt. Over die verantwoordelijkheid zegt ze wel nog het volgende :
“Voor onze partij.. er zal zuur zijn, het kan ons ook schaden (red. mogelijk omdat ze dingen heeft beloofd die niet kunnen). Oprechtheid eerlijkheid, betrouwbaarheid, die wil ik tonen en hoe het dan gaat, zo gaat het (red. pin haar dus ajb niet vast op de resultaten) maar ik zal altijd blijven strijden. ”Zaken anders voorstellen en onterecht plat slaan lijkt verdacht veel op jokken en het is denk ik exemplarisch voor deze tijd dat een politicus die dat doet een ‘klaretaalprijs’ van een kinderjury wint.
Substack is een perpetuum mobile, de helft van de content hier gaat over het platform zelf. Ik kwam langs onderstaande quote en de afkorting IMHU viel me op.
'“Speaking of Substack, the recommendations feature is a total game changer. IMHO it’s one of the most impactful growth features in history..” Lenny Rachitsky
Het staat voor in my humble opinion, wat ik (ook in het Nederlands) een irritante uitspraak vind. Het is al meteen niet humble en het afkorten riekt al helemaal naar valse bescheidenheid, niet doen. Van in je eigen posts iets zeggen over een humblebrag ben ik ook geen voorstander, dan liever terug naar de tekentafel om het gepoch eruit te schrijven. Ik dacht overigens altijd dat IMO een afkorting was voor ‘in mijn ogen’, maar in het Nederlands zeggen we natuurlijk wmb, wat mij betreft.
Paulien Cornelisse kondigde bij Eva aan dat ze het essay van de boekenweek 2025 gaat schrijven. Het thema van volgend jaar is ‘je moerstaal’, en dat vind ik natuurlijk een waanzinnig thema. Ik vond ‘bij ons in de familie’ vorig jaar een pietsie beetje gezapig dus kom maar door. Haar essay gaat over stoplappen als ‘hèhè’ die we overal tussen plakken. Noujazeg, leuk.
Voor de sfeer het nummer ‘je moerstaal’ van Osdorp Posse’ eens afgestoft.
Geen jaloerse taal geen platvloerse taal
Geen ouwehoerse taal ook geen boerse taal
'T is een stoere taal niet je broers taal
Nee Def P rapt in z'n moerstaalik zag een geweldige korte film op het NFFR, Astro, over Emily die in de 00’s als telefonisch paragnost werkt. Eerst volgt ze nog de uitgedachte scripts van haar werkgever, maar gaandeweg ontwikkelt ze steeds meer gevoel voor het spirituele. Geweldig setdesign en camerawerk, maar ik vond het spel en de dialogen met de bellers het meest indrukwekkend. Vooral toen regisseur Tim Ewalts naderhand vertelde dat die voor het grootste deel zijn geïmproviseerd. De film is genomineerd voor een gouden kalf en ik hoop dat hij wint. De premiere was op het NFF maar de film gaat nu langs meerdere festivals.
Komende zaterdag gaat mijn column in FD Persoonlijk over de sensatie van
opgeslokt worden door een boek dat gaat over de plek waar je lijf zich bevindt. je kunt het hier al online lezen. Het boek in kwestie is ‘De stad: het verhaal van Amsterdam van 1980 tot vandaag' van Marcel van Engelen. Het domineert de bestsellerlijstjes van boekhandels in Amsterdam en dat is wat mij betreft terecht. Het gaat over de recente geschiedenis van de verschillende Amsterdamse stadsdelen en wordt opgetekend aan de hand van verhalen van sleutelfiguren zoals de café eigenaren uit de Frans Hals, wethouder Michael van der Vlis en kraker Jack van Lieshout. Dit boek gaat over de markante types die de loop van de geschiedenis van de stad hebben bepaald en is echt de moeite waard voor iedereen die het Amsterdam van vandaag beter wil begrijpen. Ik vond het bijvoorbeeld heel interessant om te lezen dat de Jordaan, maar ook de Kinkerbuurt en de Dapperbuurt maar ternauwernood gered zijn van totale sloop. De panden in die buurten die door hun slechte staat wel gesloopt móesten worden zijn vervangen voor bouwwerken die in samenspraak met bewoners zijn ontworpen, daarom zijn ze vaak zo lelijk.
Dat was ‘m voor nu. Ik hoop dat je het leuk vond.
Heb je tips, ideeën, feedback, vragen of opmerkingen? Stuur me een berichtje.
oh, en vergeet niet te abonneren.
Heb je van deze nieuwsbrief genoten en wil je een donatie doen om mij op een kop koffie of een wasmachine te trakteren? Dat kan hier via een open tikkie (link geldig tot 10 okt)
In mijn hoofd stond IMHO altijd voor ‘in my honest opinion’. Het maakt niet veel uit, maar toch een beetje. Bij ‘honest’ gaat het meer om een moment van eerlijkheid, directheid, misschien zelfs een ‘reality check’, terwijl het bij ‘humble’ inderdaad meer de toon van een humblebrag heeft, van valse bescheidenheid. Jammer, nu zal ik me er waarschijnlijk vaker aan storen.
En ik vind je nieuwsbrief leuk!